Biografie

Urodził się 10 kwietnia 1937 r. w Uluczu, pow. Brzozów. Syn Jakuba i Marii. Działacz społeczny. Przewodniczący ZK UTSK w Piotrowcu (m.in.: 1962, 1967–1973). Przewodniczący ZP UTSK w Braniewie (1973–1975). Członek ZW (1963–1965) i Prezydium ZW UTSK w Olsztynie (1967–1969, 1971–[1976]. Członek ZG UTSK (1967–1980). Działał również w Związku Ukraińców w Polsce. Zmarł 27 lipca 2011 r.

Źródło: APO, KW PZPR w Olsztynie, 1141/2935; IPN Bi 066/517, k. 10; AIPN Bi 066/517, k. 67, 194–195, 217; „Nasze Słowo”, nr 37 z 11 IX 2011 r., s. 11.

Urodziła się 1 IX 1907 r. w Chyrowie. W 1927 r. ukończyła seminarium nauczycielskie w Samborze. Pracę w zawodzie otrzymała w okolicach Łodzi. Po wojnie była instruktorem w WODKO. Od 1962 r. na emeryturze. Bardzo aktywna członkini łódzkiego koła UTSK. Zmarła 8 V 1981 r.

Źródło: „Nasze Słowo” 1981, nr 20, s. 8; „Nasze Słowo” 1981, nr 25, s. 5; IPN MSW II 6985, k. 3.

Ur. 1 lub 23 października 1922 r. w Hołuczkowie pow. Sanok, s. Józefa i Marii. Zakończył szkołę rzemieślniczą w Sanoku. W czasie II wojny światowej został wywieziony na roboty do Niemiec. Był członkiem tzw. bojówki administracyjnej (AB), nosił ps. „Zenko”. Próbował przedostać się na Zachód, ale został ujęty przez siły czechosłowackie, a potem wydany Polsce. 20 września 1948 r. został skazany na karę dozywotniego więzienia za udział w ukraińskim ruchu partyzanckim. Zwolniony na mocy amnestii w 1956 r. Pracował jako stolarz. Działał w UTSK. M.in. był skarbnikiem ZK UTSK w Charzynie [1973-]. Był aktywnie rozpracowywany przez SB w latach w ramach sprawy obiektowej kryptonim „Bieszczady”. Zmarł 19 VI 1998 r. w Kołobrzegu, został pochowany w Charzynie.

Źródło: „Nasze Słowo” 1973, nr 28, s. 6; 1998, nr 29 (2138)

Urodził się 2 kwietnia 1915 r. w Stanisławowie. W okresie międzywojennym działał w towarzystwie „Proswita“, „Ridna Szkoła“, „Prołom“. W 1940 r. aresztowany przez władze sowieckie, a nastęnie zesłany do łagru. Używał w tamtym czasie fałszywego nazwiska „Łucki“. Zwolniony z łagru wstąpił w szeregi tworzonego na terenie ZSRS Wojska Polskiego. W szeregach WP do początku lat 60. – służbę zakończył w stopniu kapitana. Następnie podjął pracę w w jednej z krakowskich spółdzielni inwalidów jako księgowy.
Aktywny działacz UTSK, sekretarz (1967–1983), a od 1983 r. przewodniczący zarządu koła organizacji w Krakowie, członek zarządu oddziału warszawskiego UTSK (od 1985 r.). Publikował artykuły i humereski w czasopiśmie „Nasze Słowo“ i w roczniku „Ukrajinśkyj Kałendar“. Autor książki „Doroha w Ukrajinu. Spohady” (wyd. Iwano-Frankiwśk 1993).
W latach 70. XX w. był rozpracowywany przez komunistyczą Służbę Bezpieczeństwa PRL.
Zmarł w 7 grudnia 1997 r.

Źródła: AIPN Kr., 0101/64/D; Orhanizator ukrajinśkoho żyttja u Krakowi, „Ukrajinśkyj Almanach” 1998, s. 291–293; „Nasze Słowo” 1998, nr 9 (2118); Ю. Гаврилюк . Андрухович Роман // Енциклопедія Сучасної України: електронна версія [онлайн] / гол. редкол.: І. М. Дзюба, А. І. Жуковський, М. Г. Железняк та ін.; НАН України, НТШ. Київ: Інститут енциклопедичних досліджень НАН України, 2001. URL: https://esu.com.ua/search_articles.php?id=44281 (дата перегляду: 23.08.2022)