Aktualności

Niedawno swe 90 urodziny obchodził Nasz Wielki Przyjaciel, Pan Roman Szagała, jeden ze współzałożycieli Ukraińskiego Towarzystwa HIstorycznego w Polsce. Z tej okazji złożyliśmy Dostojnemu Jubilatowi życzenia za pośrednicztwem tygodnika "Nasze Słowo" (nr 23). Powtarzając tu raz jeszcze gromkie "Mnohaja lita!" chcielibyśmy przy okazji przypomnieć Jego encyklopedyczny  biogram.

Roman Szagała urodził się 22 maja 1930 roku w Aksmanicach w powiecie przemyskim w rodzinie rolników – ojca Bazylego i matki Marii z domu Baran. Czteroklasową szkołę podstawową ukończył w Aksmanicach. W lipcu 1945 roku został przyjęty do II klasy Ukraińskiego Męskiego Gimnazjum w Przemyślu. Po trzech miesiącach naukę przerwał z powodu likwidacji szkoły i deportacji kadry nauczycielskiej na Ukrainę.

W 1947 roku po akcji "Wisła" zamieszkał w Dziarnówkach Dużych (obecnie Dziarny) w powiecie Susz w woj. olsztyńskim, gdzie rodzice otrzymali gospodarstwo rolne. W roku szkolnym 1950/51 był uczniem II klasy wieczorowej Państwowej Średniej Szkoły Zawodowej w Iławie.

W roku akademickim 1955/56 rozpoczął studia na Wydziale Mleczarskim Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Od 1956 roku działał w olsztyńskim kole Ukraińskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego. W latach 1957-1958 był etatowym sekretarzem Wojewódzkiego Oddziału UTSK. Współorganizował min. wystawę ukraińskich wyszywanek i koncert ukraińskiego chóru dla mieszkańców Olsztyna i okolic. Studia ukończył w 1961 r. z dyplomem mgr inżyniera mleczarstwa.

W marcu 1961 r. rozpoczął pracę w Oddziale Wojewódzkim Centralnego Związku Spółdzielni Mleczarskich w Łodzi. W kwietniu 1963 r. powołany na Wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Łodzi. W lipcu 1973 r. wybrano go na Prezesa Zarządu Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Mleczarskich w Łodzi. W latach 1965-1975 pracował społecznie w spółdzielczości oszczędnościowo-pożyczkowej będąc przez okres dwóch kadencji członkiem Rady, następnie przewodniczącym Rady Oddziału Wojewódzkiego Spółdzielni Oszczędnościowo-Pożyczkowych w Łodzi, po reorganizacji przewodniczącym Rady Oddziału Banku Gospodarki Żywnościowej, członek Rady Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Produkcyjnych.

Pracując już w mleczarstwie, w latach 1975-1976 Przewodniczący Rady Nadzorczej Wojewódzkiego Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Łodzi. W 1976 r. powołany na członka Rady Naukowej Instytutu Przemysłu Mleczarskiego w Warszawie. W styczniu 1978 r. mianowany I zastępcą Dyrektora Naczelnego Centralnego Zarządu Przemysłu Mleczarskiego w Warszawie. Po reaktywowaniu Centralnego Związku Spółdzielni Mleczarskich został wybrany na wiceprezesa Zarządu.

Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1968), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983). Z Ministerstwa Spraw Zagranicznych Ukrainy Ambasady Ukrainy w RP otrzymał dyplom z podziękowaniami za „ważny osobisty udział w jednoczeniu ukraińskiej gromady, zachowaniu języka ukraińskiego, kultury i tradycji oraz rozwój ukraińsko-polskiej współpracy” (2009).

W 1990 roku przeszedł na wcześniejszą emeryturę i zajął się poszukiwaniem materiałów dotyczących bytności Ukraińców w Warszawie i na Mazowszu, historii rodzinnej wsi, historii kuchni ukraińskiej i związanymi z nią obyczajami.

Autor następujących prac: Cmentarz prawosławny na Woli w Warszawie. Groby ukraińskie. Przewodnik, Warszawa 2002 (współautor A. Kolańczuk); Kuchnia ukraińska po polsku, Warszawa 2004; Aksmanice. Wieś w parafii kłokowickiej w powiecie przemyskim. Warszawa 2008, (współautor A. Krzywucki); Ukraińcy w Warszawie Warszawa 2010, (współautor E. Wiszka); Аксманичі. Село у Клоковицькій парафії Перемиського повіту (współautor A. Krzywucki), Львів 2010.

Ponadto w swoim dorobku posiada publikacje o tematyce ukraińskiej zamieszczane w „Ukraińskim Almanachu”, „Naszym słowie” i „Gazecie Wyborczej”.

Jest członkiem Ukraińskiego Towarzystwa Historycznego w Polsce i od chwili jego powołania przewodniczącym Komisji Rewizyjnej.